Κεριά

ΚΕΡΙ :

ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Το κερί από την αρχαιότητα (1^ος π.Χ. αιώνας περίπου, και μετά)

χρησιμοποιήθηκε ως φωτιστικό μέσον.Κυρίως οι χριστιανοί το χρησιμοποιούσαν στις νυχτερινές συνάξεις τους (Πρ.Αποστ. κ8 : <<ήσαν δε λαμπάδες ικαναί εν τω υπερώω ού ήμεν συνηγμένοι>>).Συγχρόνως είχε και συμβολική σημασία ( το φώς του, παρίστανε το Φώς του Ευαγγελίου, τον Φάρο της Πίστης και την θερμότητα της).

Η σημασία αυτή συνετέλεσε ώστε τα κεριά να γίνουν αναπόσπαστο μέρος της τελετουργίας και το άναμμά τους, άρχισε να παίρνει σιγά σιγά στην συνείδηση των πιστών, μορφή αναγκαιότητας, ενώ άρχισαν να του αποδίδουν και εξαιρετικής σημασίας ιδιότητες, (θρησκευτικές, τελετουργικές, θαυματουργές, αλλά και μαγικές).

Ακόμα το κερί χρησιμοποιείται στη λαϊκή ιατρική και ως βασικό υλικό για την παρασκευή θεραπευτικών αλοιφών.

Ποιητική κατά βάθος είναι και η αναφορά των κεριών στον παροιμιακό λόγο, κυρίως από τους παλαιότερους : << Έλιωσε σαν το κερί >>, <<Με έλιωσες σαν το κεράκι της Λαμπρής >>, <<Κλέβει και το κερί της εκκλησίας >> κ.τ.λ.

Οι εσωτεριστές θεωρούν την φλόγα του κεριού ως το κλειδί της πύλης που θα ανοίξει και θα πραγματοποιηθεί η ευχή του αιτούντος.

Στη Μαντεία άρχισαν να το χρησιμοποιούν στα τέλη του 8^ου μ.Χ. αιώνα, είτε λιώνοντάς το, είτε παρατηρώντας τη φλόγα του, είτε κάνοντας διάφορα σχήματα.

Σήμερα η κηροπλαστική αποτελεί μια αξιόλογη έκφραση λαϊκής τέχνης.

Η παράδοση αναφέρει, πως με την πρόσμιξη διαφόρων ελαίων ή βοτάνων, το κερί και η φλόγα του, κάνουν ευκολότερη τη δίοδο της πύλης, που θα πραγματοποιηθεί η ευχή μας.